Αρχαία Ελλάδα : Οι Πελασγοί κληροδότησαν στην πόλη πολλές ονομασίες, όπως το ίδιο της το όνομα και τη λέξη “Λάρισα”, το όνομα του κάστρου που δεσπόζει στον ομώνυμο λόφο της πόλης, που σημαίνει ακρόπολη. Στον ίδιο λόφο υπήρχε και το ιερό της θεάς Ήρας της Ακραίας.
Στη Μυκηναϊκή εποχή, το Άργος αποτέλεσε μαζί με τις Μυκήνες και την Τίρυνθα σημαντική εγκατάσταση με στρατηγική θέση στην εύφορη Αργολική πεδιάδα. Κατά την Κάθοδο των Δωριέων, περί το 1098 π.Χ., το Άργος ήταν διαιρεμένο σε τέσσερις συνοικίες, η καθεμία από τις οποίες κατοικείτο από διαφορετική φυλή. Η πόλη διέθετε το δικό της νόμισμα και έφτασε στο απόγειο της ισχύος της κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. υπό την τυραννία του Φείδωνα, οπότε και υπερείχε των άλλων Πελοποννησιακών πόλεων, κυρίως δε της Σπάρτης. Κατά την περίοδο αυτή, στην πόλη λειτούργησε σχολή γλυπτικής και χαλκοπλαστικής ενώ αξιόλογα ήταν και τα κεραμοποιεία, τα βυρσοδεψεία αλλά και οι βιοτεχνίες ετοίμων ενδυμάτων που έφτιαχναν ρούχα σε πλούσια ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων. Χαρακτηριστικό ότι διοργανωνόταν έκθεση με τα προϊόντα της αργολικής γης. Στο αρχαίο Άργος υπήρχε επίσης πλήθος εορτασμών, κρίνοντας από τις τουλάχιστον 25 γιορτές που έχουν καταγραφεί. Η αποδυνάμωση και η απώλεια του γοήτρου του Άργους επήλθε αργότερα, αφενός, με την άρνησή του να παρέχει προμήθειες και να συμμετάσχει στους Ελληνο-περσικούς πολέμους και αφετέρου, με την ουδέτερη στάση που διατήρησε, κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Ρωμαϊκή περίοδος : Στη χρονική περίοδο αυτή αρχίζει η παρακμή και του εμπορικού χαρακτήρα της πόλης και η αλλαγή του πολεοδομικού ιστού της, ιδίως λόγω της επιδρομής των Γότθων το 396, με την αρχαία αγορά να παύει να αποτελεί σημείο συνάντησης και την κίνηση της πόλης να μεταφέρεται στην ανατολική συνοικία, στα όρια των σημερινών οδών Δαναού και Αγίου Κωνσταντίνου. Στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία το Άργος ανήκε αρχικά στο Θέμα Ελλάδος και στην συνέχεια στο Θέμα Πελοποννήσου.
Τουρκοκρατία : Επί τουρκοκρατίας και πριν την επανάσταση, η πόλη του Άργους ήταν χωρισμένη σε τέσσερις μαχαλάδες. Ο βορειοανατολικός μαχαλάς, ή αλλιώς ο Ρωμαϊκός μαχαλάς, αναφερόταν και ως “συνοικία των απίστων της κωμόπολης Άρχος” σε τουρκικά έγγραφα.
Νεότερη Ελλάδα : Με την άφιξη του Καποδίστρια, γίνονται προσπάθειες ώστε το Άργος, ένα μικρό, αγροτικό χωριό, να εκσυγχρονιστεί και ανατίθεται το 1828 στον μηχανικό και αξιωματικό του γαλλικού στρατού Σταμάτη Βούλγαρη η εκπόνηση ενός πολεοδομικού σχεδίου της πόλης, που περιλάμβανε τη δημιουργία πλατειών και τη χάραξη δρόμων. Εντούτοις, τόσο αυτό το σχέδιο όσο και το επόμενο, από το Γερμανό στρατιωτικό ντε Μποροζίν, δε χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης από τους κατοίκους και υπόκεινται σε αναθεωρήσεις, μέχρι που η εκδοχή του αρχιτέκτονα Λάμπρου Ζαβού εφαρμόζεται μερικώς, χωρίς ωστόσο ιδιαίτερες παρεκκλίσεις από τον προεπαναστατικό ιστό (παράδειγμα η δίχως σχεδίου επέκταση της πόλης ανατολικά της οδού Ινάχου έως και το ύψος όπου βρίσκονται σήμερα οι σιδηροδρομικές γραμμές). Λίγο μετά την ανακοίνωση της μεταφοράς της ελληνικής πρωτεύουσας από το Ναύπλιο, μεγάλες πιθανότητες απέκτησε το ενδεχόμενο να οριστεί το Άργος πρωτεύουσα, αντί της επίσης υποψήφιας Αθήνας. Μάλιστα, οι κάτοικοι του Ναυπλίου υποστήριζαν την πρόταση αυτή, θεωρώντας το Άργος πόλη ασφαλέστερη και πιο προνομιούχα, με φυσική φρούρηση και κοντινό λιμάνι που λειτουργούσε ως φυσικό οχύρωμα.