Αν δε σ’ είχα μάνα μου, δε θα μάθαινα πώς είναι ν’ αγαπάς χωρίς αντάλλαγμα. Όσο χιλιοειπωμένο κι αν είναι αυτό, είναι η μεγαλύτερη αλήθεια του κόσμου.
Η Μητέρα, δεν είναι απλά η γυναίκα που θα φέρει ένα παιδί στον κόσμο. Είναι εκείνη που δεν θα διστάσει να ματώσει για το παιδί της. Είναι εκείνη που αφήνει πίσω το εγώ για να γίνει το εσύ.
Μάνα είναι η αγάπη. Γιατί μπορεί με τον πιο απλό και δυνατό τρόπο να αγαπήσει ένα παιδί. Δεν προδίδει, δεν εγκαταλείπει, μόνο αγαπάει… Η αγάπη της από μόνη είναι η μεγαλύτερη υπέρβαση. Κρύβει κάθε δάκρυ και πόνο. Μάνα δεν είναι εκείνη που σε γεννά, αλλά αυτή που σε καθοδηγεί με οδηγό την αγάπη της. Σου δείχνει πώς να πετάς για να ταξιδέψεις εκεί που έχεις ονειρευτεί. Μάνα είναι αυτή που η ζωή της έγινε ομορφότερη από όταν σε γέννησε..
Έτσι μας έμαθε να δημιουργούμε στιγμές. Να προσφέρουμε αγάπη με κάθε απλό τρόπο. Μας έμαθε πώς ν’ αγαπάμε χωρίς αντάλλαγμα γιατί το αντάλλαγμα στην αγάπη το παίρνουμε από την ικανοποίηση τη στιγμή που τη δίνουμε. Αυτή μας έμαθε πως η προσφορά καθαρίζει τη συνείδηση και μετά από χρόνια καταλάβαμε γιατί πηγαίναμε πού και πού, σούρουπο, στο σπίτι εκείνης της γυναίκας στο χωριό με δύο τσάντες στα χέρια γεμάτες ρούχα και τρόφιμα αλλά ποτέ δεν παίρναμε κάτι πίσω…
Η ψυχή της μάνας είναι η ολοκληρωτική έννοια της ύπαρξης, η απαρχή της ζωής που σηματοδοτεί την δημιουργία και την εξέλιξή μας.
Αυτά τα χέρια της που τόσο γλυκά σε κούναγαν για να κοιμηθείς, είναι ικανά να κουνήσουν όλον τον κόσμο για να σε προστατέψουν…
